Το κεφάλι μου θα σπάσω πάνω σ’αυτό το στίχο
ν’ ακούσεις χίλια σ’αγαπώ και της σιωπής τον ήχο...
(Το άνωθι ήταν το ορεκτικό και το κυρίως το κάτωθι)
Σε βάζω να σταθείς στο ίδιο το σημείο
κι ένα φιλί σου κλέβω για να βρώ λίγη απ’ την χαμένη μου ψυχή.
Πάνω στις στάχτες της οποίας χορεύουμε και οι δυό μας.
Εγώ νεκρός και ‘συ τρελή.
Εγώ τρελός και ‘συ σιωπή.
Δαγκώνεις τα χειλάκια σου,
που στάζουνε ντροπή πάνω στα κόκκινα παπούτσια σου
ενώ γεμάτη τρόμο τα κοιτάς.
Ένα βήμα πίσω κάνω και κοιτώ απο ψηλά το σκηνικό του φόνου
που διακόπτουμε της στάχτης τον ξέφρενο χορό.
Στα ψεύτικα να κλαίμε μια πεθαμένη ανάσταση,
που εγώ περίμενα καιρό
και ‘σύ φοβόσουν πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου