Περί επιθυμιών

Προσθήκες...

Χ
Να θέλεις λίγα: θα τα έχεις όλα.

Τίποτε να μη θέλεις: θα είσαι ελεύθερος...

Fernando Pessoa

Αμπελοφιλοσοφίες

Περί επιθυμιών

Ι
Δεν είναι κακό να επιθυμείς,
η επιθυμία αποτελεί κίνητρο για δράση

ΙΙ
Να ξεκινάς πάντα με ταπεινότητα την πραγματοποίηση μιας επιθυμίας,
ποτέ με αλλαζονεία,
αλλά πάντα με πίστη στις δυνάμεις σου.

ΙΙΙ
Να επικεντρώνεσαι σε μία επιθυμία την φορά,
πολλές ταυτόχρονες επιθυμίες σε δυσκολεύουν να τις πραγματοποίησεις
και σε κυριεύει απογοήτευση.

IV
Δεν είναι απληστία να έχεις πολλές επιθυμίες,
αρκεί να κοπιάσεις για να τις πετύχεις.

V
Όσες περισσότερες επιθυμίες,
τόσοι περισσότεροι στόχοι στην ζωή σου,
τόσα περισσότερα κίνητρα για δράση,
περισσότερες πιθανότητες να πετύχεις και να ευτυχήσεις.

VI
Ιεράρχησε τις επιθυμίες σου,
άρχισε να λαμβάνεις ευχαρίστηση από τα πιό ευτελή πράγματα,
ώστε τα πιο “ακριβά” να σε γεμίσουν ακόμη περισσότερο.

VII
Κάνε λίστα επιθυμιών,
άρχισε να πραγματοποιείς μία μια,
όταν θα βλέπεις να εκπληρώνονται,
θα γεμίζεις αυτοπεποίθηση και ευτυχία.

VIII
Να εξαντλείς κάθε προσπάθεια για την εκπλήρωση της επιθυμίας,
μισές δουλειές δεν έχουν αποτέλεσμα.

IX
Αν αποτύχεις στην εκπλήρωση μιας επιθυμίας σου,
εφ’ όσων έχεις ακολουθήσει τα παραπάνω,
πήγαινε άκου το “Ο χαμένος τα παίρνει όλα” του Γιάννη Αγγελάκα.

... Δεν πειράζει που δε σου ’ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά…
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

Στην κηδεία του ρομάντζου

Χωρίς το παραμικρό ίχνος πρωτοτυπίας, θα πω, πως  και το ρομάντζο πέθανε παραπονεμένο και καταφρονεμένο. («Ταπεινοί και καταφρονημένοι» έλεγε ο τίτλος γνωστής δακρύβρεχτης ταινίας με τον Νίκο Ξανθόπουλο). Και όταν πονάν τα σωθηκά σου, πάντα στην λάσπη ψάχνεις λησμονιά λέει και γνωστός στίχος. Γιατί η λάσπη είναι «εύκολη». Δεν σου ζητάει αντάλλαγμα. Είναι τουλάχιστον πιο μαλακή και φιλόξενη απο το κρύο τσιμέντο της φρέσκιας μοναξιάς. Όταν χτυπάς, μετά απο λίγο νιώθεις το σημείο μουδιασμένο. Και να ακουμπήσεις την πληγή για ένα διάστημα όταν είναι φρέσκια, δεν θα νιώσεις και πολλά. Τοπική αναισθησία. Όταν η πληγή είναι μεγαλύτερη, όταν πληγώνεσαι ολόκληρος, η αναισθησία είναι ολική. Ό λες σου οι πράξεις, έχουν πυροσβεστική δράση. Με αμυδρή συναίσθηση των γενομένων. Και καθ’ ότι αναίσθητος, αν και πληγιασμένος, σηκώνεσαι αμέσως να αποδείξεις ότι είσαι ζωντανός από τα συντρήμμια πολύνεκρου τροχαίου. Με περισσή απάθεια και τον ρομαντισμό κάτω απο την σόλα του παπουτσιού σου σαν στιμμένο πικρό τσιγάρο. Έτσι, για σπάσιμο! Ποιανού σπάσιμο;

-Γειά σου! Με λένε Πληγωμένο λιοντάρι, το όνομά σου;

-Εμένα με λένε Θύμα! Χάρηκα!

Και ακολουθεί ψυχρή-κάφρικη-μπίχτικη κουβέντα με το ένα το φρύδι σηκωμένο του στυλ «μαμώ και δέρνω και μετά μην είδατε τον Παναή», που μετά τις τρείς πρώτες τυπικές ερωτήσεις περί καταγωγής και σπουδών, αρχίζει και σε απασχολεί τι καιρό κάνει –ή θα κάνει- λες και έχεις να απλώσεις τραχανά ή να σπείρεις. Και καταλήγεις με ένα φτηνό τσιρότο στην πληγή που την άλλη μέρα ξεκολλάει. Και όταν αρχίσει και κλείνει η πληγή και καταλαβαίνεις ότι έχεις χτυπήσει; Και λείπει σάρκα από την σάρκα σου; Προφανώς και δεν σε νοιάζει. Αντιθέτως, ήταν μια τονωτική ένεση. Σώζεις λίγο εγωισμό, κερδίζεις λίγο χρόνο, αποσπάς την προσοχή σου από πράγματα που σε χαλάνε. Αλλά έτσι γεμίσαμε κάφρους. Και γυρίζει και λέει ο άλλος: «Ο Τάδε; Μπράβο! Και δεν του φαινόταν» Ε, πού να του φανεί; (όχι του λολοστεφανή) Όταν όμως βγαίνεις ολίγον τι μαλ...αγάνας και γυρίζεις και λες, «φτάνει!» αρκετά έκανα, ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης. Ας κοιτάξω και λίγο την πάρτη μου. Καλό το κάψιμο, αλλά μια φορά. Για την εμπειρία. Έχει πολλά βάζα μέλι που πρέπει να βάλω το δάχτυλο. Άντε και καλή τύχη μάγκες! 

-Τα σέβη μου