Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Τρίτη


Στον απόηχο του βόμβου των ανθρώπων της άχαρης Δευτέρας
και ανάμεσα στην Τετάρτη που έδειχνε την έξοδο,
ξεγλιστρούσες αδιάφορη.
Διάφανο το Ταυ σου στα ημερολόγια,
ενώ τα μάτια προέτρεχαν στο Πι, το Σίγμα, το Κάππα.
Πάντα φτωχή, κερνούσες λιγότερο άγχος από το χθες σου,
πάσχοντας συγκινήσεων.
Ήρθε όμως μια φορά που κάποιο χέρι σε πότισε.
Και βλάστησες. Και άνθισες.
Γύρισα σε κοίταξα. Σε χάρηκα.
Και έπειτα έμεινα να καρτερώ την ώρα σου να έρθει,
να δρέψω τους καρπούς σου.
Που τους έβλεπα να παίρνουν χρώμα και να στάζουνε χυμούς.
Έναν έναν τους έκοβα με ευλάβεια με φόβο μην τελειώσουν.
Μα έρχονταν φορές που επέφταν μπροστά στα πόδια μου,
σαν διάσημοι αυτόχειρες,
μάρτυρας στο τραγικό τους τέλος.
Και να που τώρα σε ψαχουλεύω να βρω όσους μείναν.
Και τους μετράω.
Ένας...
Δύο...





Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Μεταξύ Σφύρας και Άκμωνος


Γράφτηκε πως:

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι να πούνε.


Εγώ δεν ξέρω τι είναι πιο δύσκολο. Το Ναι ή το Όχι;

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ελπίδων δήμιος



Θέλω πολύ να πατήσω όλες εκείνες τις γόπες των τσιγάρων που καίνε ακόμα.
Να πάψουν να ελπίζουν πως κάποιος θα τις καπνίσει.



Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Ο μοναχός και ο βράχος

Στην πιο ξερή και αφιλόξενη έρημο ζούσε ένας μοναχός μαζί με ένα βράχο.
Ο μοναχός παρακαλούσε το Θεό για λίγο νερό.
Μέσα στην παραζάλη του παρακαλούσε ακόμα και το βράχο.
Μα ο βράχος στεκόταν πάντα το ίδιο αδιάφορος.
Ωσπου μια μέρα, μέσα στην αγανάκτησή του,
ο μοναχός φώναξε τον βράχο "άκαρδο" 
και του έδωσε μια δυνατή κλωτσιά.
Τόσο δυνατή που ο βράχος έσκισε στα δύο
 και από την καρδιά του άρχισε να τρέχει νερό.
Από τότε ο μοναχός αγάπησε το βράχο.



Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Στα μεσαία

Με τη βελόνα ενός τρανζίστορ να με έψαχνες σε ένα σταθμό, 
στα fm και στα μεσαία να ακούς τα μακρά μηνύματά μου.




         Πάτα πάνω στην μπάντα να ακούσεις

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Εις υγείαν και εις μνήμην


Με τα ρέστα της μνήμης, θα πληρώσω τα ποτά της λησμονιάς.

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Ωδή εις τη μηδενική


Η αρτιότητα του μηδενός.
Ωσάν κύκλος τέλειος και μη φαύλος.
Περικλείει τα πάντα αφήνοντάς τα εκτός.
Η σιγουριά του μηδενός.
Ως στέρεο βάθρο αποκλείον την πτώση.
Λάκτισμα εναρκτήριο.
Η πληρότητα του μηδενός.
Η σχετικότητα του πλήρους.
Της αβεβαιότητας πηγή.
Της ανασφάλειας τροφός.
Η αρτιότητα του μηδενός.

Υπέροχο τίποτα

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Στάθμευση

Στα δικά μου τα ταξίδια, μόνος δεν υπήρξα.
Οι στάσεις πάντα με γεμίζαν.
Επιβάτες βιαστικούς.
Μα συνοδηγό ποτέ δεν είχα 
να με πάει στον σταθμό.


Girl and lonely bus - Luxembourg, Luxembourg

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Ευτυχώς




Ευτυχώς που μου λείπουν πράγματα και έτσι ξέρω ποιός είμαι!

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Διασκέδαση



Τα βράδια συχνά το απολαμβάνω.

Να τροπαιοσκοπώ.
Να βολτάρω μπροστά από τις καλοξεσκονισμένες προθήκες.
Τότε που η ματαιότητα ξυπνά από το λήθαργο,
την κερνάω από ένα άδειο μπουκάλι παλιού ακριβού κρασιού
και την μεθάω πάλι.