Ευτυχώς

Ευτυχώς που μου λείπουν πράγματα και έτσι ξέρω ποιός είμαι!

Διασκέδαση

Τα βράδια συχνά το απολαμβάνω.

Να τροπαιοσκοπώ.

Να βολτάρω μπροστά από τις καλοξεσκονισμένες προθήκες.

Τότε που η ματαιότητα ξυπνά από το λήθαργο,

την κερνάω από ένα άδειο μπουκάλι παλιού ακριβού κρασιού

και την μεθάω πάλι.

Δεν έμαθα να περπατώ

Στο όριο του κύματος πατώ

η άμμος νοτισμένη.

Βουλιάζουνε τα πέλματα

και η άμμος με ζεσταίνει.

Σαν το παιδί το χαίρομαι

κλωτσώ και την σκαλίζω.

Ποτέ δεν συλλογίστηκα

πίσω μου τι αφήνω.

Μονάχα με ένοιαζε βαθιά

να αφήνω τα σημάδια.

Περήφανα να λέω πως

πρώτος εγώ σε βάδισα.

Ποτέ δεν συλλογίστηκα

πίσω μου να κοιτάξω.

Να δω πως άφησα πληγές

και άσχημα σημάδια.

Να προσδοκάς παλίρροιες

να γιάνουν το κορμί σου.

Να περπατώ δεν έμαθα

επάνω σου όπως πρέπει.