Τα δικά μου τα φιλιά, δεν χρειάζονται φεγγάρια
Είναι οι φάροι στις πιό σκοτεινές σου νύχτες.
Τα χάδια μου δεν ψάξαν για χαμόγελα
Πάντα αγγίζαν το δάκρυ πρίν απο το μάγουλο.
Και οι αγκαλιές
Οι αγκαλιές δεν μοιάζουν παιδικές χαρές
Παρά με εξομολογητήρια φυλακών.
Τα λόγια
Σπάνια τα λόγια ήχησαν σαν τραγούδι ανέμελου παιδιού
Αλλά ήταν οι μουσικές που ντύσαν τους πιο θλιμμένους στίχους σου
(Επίσης ορφανό απο τίτλο, δώς του εσύ έναν!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου