Ποτήρι μισοάδειο

Ποτήρι ήμουν και έπεσα

και ράγισα και έσπασα

και στάλες έτρεχαν απ τις ρωγμές

Και τα κομμάτια σκόρπισαν

χαθήκανε και χώρισαν

και γέμιζαν το πάτωμα πληγές

Και μια φτηνιάρα κόλλα

τα κομμάτια πήρε όλα

και θύμησε για λίγο τις χαρές

Ποτέ όμως δεν γέμισα
δίψα καμιά δεν έσβησα

μέσα μου αντιλαλούσανε φωνές

Μα εσύ μικρή μου μπόρα

δεν έμαθες ως τώρα

πως γεμίζω στις δικές σου τις βροχές